Οι 5 αρχές του Chekhov
Ο Μιχαήλ Τσέχοφ μιλά για πέντε αρχές σε μια σειρά διαλέξεων που έδωσε σε ομάδα. ηθοποιών στο Χόλιγουντ το 1955.
- Οι ηθοποιοί πρέπει να εκπαιδεύσουν το σώμα τους μέσω της χρήσης ψυχοσωματικών ασκήσεων.
Η τεχνική του Μιχαήλ Τσέχοφ αναζητά. την σύνδεση μεταξύ της εξωτερικής σωματικής κίνησης και του πώς αυτή (η κίνησή) προκαλεί μια εσωτερική (ψυχολογική) αντίδραση. Όλες οι σωματικές ασκήσεις γίνονται με σκοπό να ξυπνήσουν μια εσωτερική ψυχολογική αντίδραση. Αυτό απαιτεί εκπαίδευση του σώματος ωσότου γίνει ένα εξαιρετικό εργαλείο — καλά αναπτυγμένο, εκφραστικό, υπάκουο και ευαίσθητο. Το σώμα γίνεται ένα σφουγγάρι, ευαισθητοποιημένο στα ψυχολογικά ερεθίσματα. Με αυτό τον τρόπο ο ηθοποιός επιδιώκει μια πλήρη ισορροπία και αρμονία μεταξύ σώματος και σκέψεων, συναισθημάτων και επιθυμιών. Σώμα και πνεύμα δεν είναι ανεξάρτητα το ένα από τον άλλο, αλλά υπάρχει μια συνεχής αλληλεπίδραση μεταξύ τους.
2. Οι ηθοποιοί πρέπει να χρησιμοποιούν άυλους τρόπους έκφρασης και εξερεύνησης στην υποκριτική και την πρόβα τους εάν θέλουν να επιτύχουν απτά και ξεκάθαρα αποτελέσματα.
Οι κύριοι τρόποι έκφρασης στη μέθοδο του Τσέχοφ είναι άυλοι(μη υλικοί). Τα «υλικά» μέσα για τον ηθοποιό είναι — σώμα, λόγος, φωνή — και διαποτίζονται πάντα από τα «άυλα» στοιχεία — συναισθημάτων, φαντασιώσεων και αισθήσεων.
Για παράδειγμα «η ψυχολογική χειρονομία» η οποία είναι εξωτερικά αόρατη κατά την παράσταση αποτελεί «ύλη» για έμπνευση κατά τη διάρκεια της πρόβας και της παράστασης. Αυτό ισχύει και για το «φανταστικό ή ενεργειακό σώμα», «το φανταστικό/ιδανικό κέντρο», «την ατμόσφαιρα». Ο Μιχαήλ Τσέχοφ ζητά από τον ηθοποιό να τιμήσει και να καλλιεργήσει τα άυλα αυτά μέσα καθώς θα λειτουργήσουν ως οδηγός σε όλες τις ασκήσεις της μεθόδου και θα ανυψώσουν τη διαδικασία και το επάγγελμα του ηθοποιού σε υψηλότερο (πνευματικό) επίπεδο.
3. Οι ηθοποιοί πρέπει να προσκαλέσουν και να χρησιμοποιήσουν την δημιουργικότητά τους (δημιουργικό πνεύμα) και την ανώτερη τους ευφυΐα (υψηλό ΕΓΩ) ώστε να ενοποιήσουν τις διάφορες πτυχές της ερμηνείας και της παράστασης.
Ο Μιχαήλ Τσέχοφ υποστηρίζει ότι μέσα σε κάθε έναν από εμάς υπάρχει ένα κρυφό εργαστήρι το οποίο κατοικεί και διευθύνει ένας σοφός επιστήμονας που αντιπροσωπεύει το πνεύμα μας — ο επιστήμονας αυτός συνοψίζει, συνθέτει, συμπεραίνει και ενώνει όλες τις ικανότητές μας.
Ο Τσέχοφ συνδέει αυτή μας την ικανότητα με τον λεγόμενο «υψηλό εαυτό μας», ο οποίος έχει μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξη του ταλέντου μας. Η τέχνη βασίζεται στις συνδυαστικές ικανότητες του πνεύματος μας. Χωρίς σύνθεση δεν υπάρχει τίποτε, χωρίς σύνθεσή απομένουν μονάχα. αποσυνδεδεμένες έννοιές και στοιχεία και δεν μπορεί να υπάρξει αίσθημα αρχέτυπου ή προτύπου.
Επίσης, δεν μπορεί να υπάρξει σύνολο ή ψυχολογική χειρονομία ή αίσθημα του συνόλου του χαρακτήρα ή του έργου. Η κριτική μας πλευρά πάντα χωρίζει και διαχωρίζει — τεμαχίζει. Η. δημιουργική μας τάση, μας ζητάει να συνδυάσουμε να συνθέσουμε και να ενώσουμε.
4. Σκοπός της μεθόδου Τσέχοφ είναι να ενσωματώσουμε και να βιώσουμε ολοκληρωτικά κάθε επιμέρους στοιχείο και άσκησή της μεθόδου ως μέσο αφύπνισης ολόκληρης της μεθόδου μέσα μας, ώστε να προκαλέσουμε την δημιουργική κατάσταση του νου.
Ο σκοπός του ηθοποιού είναι να προκαλέσει έμπνευση και μια δημιουργική κατάσταση του νου κατά Βούλησή. Υπάρχει μια «ολότητά» (μέθοδος) η οποία αποτελείται από πολλά επιμέρους κομμάτια (ασκήσεις). Ωστόσο όλα αυτά τα κομμάτια είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους. Καθώς ο ηθοποιός μαθαίνει να χρησιμοποιεί ένα κομμάτι σωστά και ενσωματώνει πραγματικά ένα μέρος της μεθόδου, τα άλλα κομμάτια θα ξυπνήσουν από μόνα τους. Όσο πιο επισταμένα βιώνει κανείς τη χρήση των κομματιών ξεχωριστά, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να εμφανιστούν και τα άλλα στοιχεία της τεχνικής από μόνα τους.
5. Ο ηθοποιός πρέπει να διεισδύσει σε κάθε ξεχωριστό σημείο της μεθόδου Τσέχοφ και να καθορίσει σε ποιο βαθμό και με ποιο τρόπο απελευθερώνει το ταλέντο του.
Ο ηθοποιός δεν αναζητεί μια μέθοδο εργασίας που να του γίνεται βάρος, αλλά μια μέθοδο που θα απελευθερώσει το ταλέντο του. Ο Τσέχοφ ενθαρρύνει τον ηθοποιό να εξετάσει όλα τα στοιχεία της μεθόδου και να ρωτήσει τον εαυτό του στην μορφή ανοιχτού διάλογου και εξερεύνησης. σε ποιο βαθμό και με ποιο τρόπο απελευθερώνουν αυτά τα στοιχεία το ταλέντο του.
Αυτός είναι ο κύριος σκοπός της μεθόδου — Ο ηθοποιός δίνει προσοχή στον τρόπο με τον οποίο κάθε κομμάτι της μεθόδου απαντά σε αυτή την ερώτηση.
